Tara je najduža rijeka u Crnoj Gori, duga 144 km. Nastaje ispod Komova, od rijeka Opasnice i Veruše i otapanja snijega i sezonskih kiša, a sa Pivom od Šćepan polja, u blizini granice sa Bosnom i Hercegovinom, gradi Drinu. Tara je usjekla jednu od najvećih kanjonskih klisura u svijetu, dugu 78 km, okomito strmih stranica visine preko 1300 metara, što Kanjon Tare čini drugim po dubini u svijetu (odmah iza Colorado Grand canyon-a), ali je zato po ljepoti zasigurno prvi. Zbog kristalno čiste vode (može se piti cijelom dužinom puta) i izuzetno bogatim biljnim i životinjskim vrstama, od kojih su mnoge endemične, Rijeka Tara je na listi zaštićenih područja UNESCO-a. Kanjon i rijeka Tara su ispunili čak tri uslova (od kojih je samo jedan bio dovoljan) da bi postali dio svjetske baštine prirodnih dobara UNESCO-a, a to su geološki fenomen, hidrološki fenomen i biološki fenomen.
Most na Đurđevića Tari je najviši most u Evropi. Izuzetno graditeljsko djelo savremene arhitekture, simbol kanjona rijeke Tare.
Veliki betonsko lučni most projektovao je jedan od najvećih građevinskih stručnjaka Kraljevine Jugoslavije, ing. Mijat S. Trojanović. Građen je 1938/40. godine. Kada je dovršen, most na Đurđevića Tari je bio najveći drumski most od armiranog betona u Evropi i jedan od nekoliko najvećih i najlepših saobraćajnih objekata ove vrste u svijetu. Svojom snažnom petolučnom konstrukcijom, od koje je glavni luk raspona 116 metara, veličanstveni most na Đurđevića Tari se uzdiže nad kanjonom dubokim preko 150 metara. U vrijeme Drugog svetskog rata, 1942. godine, da bi sprečili prelazak neprijateljskih jedinica u Crnu Goru, partizani su srušili jedan luk mosta na Đurđevića Tari. Zadatak je izveo građevinski inženjer Lazar Jauković, koji je učestvovao u izgradnji mosta. Tada je srušena konstrukcija poslednjeg malog lučnog otvora u dužini od 44 metara, dok su ostali djelovi mosta ostali neoštećeni. Jaukovića su Italijani uhvatili i streljali na mostu. Narod durmitorskog kraja, u znak sećanja na njegovo herojsko delo, podigao mu je spomenik u blizini mosta, gde je i sahranjen. Posle oslobođenja, Most na Đurđevića Tari je saniran i svečano pušten u saobraćaj 1946. godine.
U zaseoku Luke, u Đurđevića Tari, oko kilometar nizvodno od velikog mosta se nalazi manastir Svetog arhangela Mihaila iz 14. vijeka. Nekada je u ovom manastiru postojala prepisivačka škola, odakle su mnoge pravoslavne svetinje snabdijevane bogoslužbenim knjigama. Tu je i manastir Dovolja, iz 15. vijeka, sa crkvom Uspenja Presvete Bogorodice. Oba manastira su obnovljena i posjetiocima Durmitora i Kanjona Tare omogućavaju zanimljive duhovne doživljaje.
Kanjon je dobio je ime po rijeci Sušici koja njime teče. Dugačak je 15 kilometara, a dubok do 700 metara. Na kraju kanjona, rijeka se uliva u Taru. Tu se nalazi jedna od najdubljih tačaka u Nacionalnom parku Durmitor, sa visinom od 512 metara. Da bi nastao jedan ovako dubok usjek, potrebno je zajedničko djelovanje tektonskih snaga, sile vode i oblikovanja kamena.
U periodu između 1919. i 1939. godine u kanjonu su postavljenje šine, koje su se koristile za transport stabala.
Stabla su se sa ovog mjesta do Dunava prevozila splavovima. Danas se te šine ne mogu vidjeti, kao ni 11 vodenica koje su ovdje postojale. Gotovo sve su nestale. Samo se ponegdje mogu uočiti ostaci kamenih zidova vodenica.
Na visoravnima sa dvije strane kanjona nalaze se dva autentična seoceta: Nedajno i Mala Crna Gora koja „vise“ takoreći na ivici ambisa. Zanimljivo je da ova dva sela, jedno prekoputa drugog nemaju gotovo nikakvu komunikaciju. Iako se „dodiruju“ pogledom, jedno od drugog su drumom udaljeni čak 16 km. Ljudi iz Nedajna i Crne Gore se praktično i ne poznaju, previše su „udaljeni“ jedni od drugih…
Komarnica je rijeka na sjeveru Crne Gore poznata po svom kanjonu Nevidio. Izvire pod Durmitorom i teče kanjonom dugim 40km i dubokim 600.. Nevidio je ujedno i poslednji osvojeni kanjon u Evropi i predstavlja veliku turističku atrakciju i izazov za ljubitelje kanjoninga. Osvojen je 1965. G.od strane PD ,,Javorak,, iz Nikšića. Danas uz sigurnu opremu i obučene vodiče dostupan je gotovo svima sa boljom kondicijom. Najnepristupačniji dio kanjona dug je 1,5km, a dubok i do 500m. Niska temperatura, klizave, oštre stijene, uski prolazi, tama, odroni, lavirinti, vodopadi su samo neke od prepreka na koje se nailazi. Jedna dionica se naziva ,,Kapija kamikaze,, duboka 500m, a na nekim mjestima široka jedva 20-ak metara. Kada se uđe u kanjon, nemoguće se vtatiti nazad. . Ulaz se nalazi na 935 m, a izlaz na 810 m nadmorske visine.
Okolina ulaza je jedna od najljepših oblasti u durmitorskom kraju. Ljepotu ovog kraja čini selo Pošćenje sa dva lednička jezera.
Rijeka Draga je desna pritoka Tare, duga 11,2 km i nastaje od više izvora ispod vrhova Ljubišnje. Protiče kroz uzan i divlji kanjon dubok i 800 m. Ponornica je i na svom toku ima dva vodopada. Kod ušća Drage u Taru nalazi se snažan izvor Turska glava, a nešto niže i izvor Kućišta.
Ono što Dragu čini posebno zanimljivom je i činjenica da je ona bogatija vodom u svom gornjem toku, nego pri ušću. Donji dio kanjona rijeke Drage ulazi u sastav NP Durmitor. Ovim kanjonom se od Jelovog panja kroz atraktivne klance može doći do rijeke Tare i poznatih Draških virova.
Kanjoning kroz rijeku Dragu je raj onima koji su željni adrenalinske avanture, ovaj kraj je raj i za alpiniste, speleologe i ljubitelje paraglajdinga, a ovdje se mogu razvijati i lovni i ribolovni turizam… Na početku ovog kanjona vremenu još uvijek odolijeva jedna stara vodenica potočara, koja bi isto mogla biti jedna od turističkih atrakcija ovoga kraja. Ovaj kanjon je svojevrsna prirodna atrakcija i veliki eko-potencijal pljevaljske turističke ponude, s mogućnostima aktivnog odmora u prirodi.
