Graditeljstvo tradicionalne arhitekture, koje sve više nestaje, ima značajno mjesto u sklopu kulturne baštine durmitorskog kraja. Narodnu arhitekturu karakterišu tipovi seoskih kuća zidane u kamenu, ili građenih od brvana sa kamenom podzidom, sa strmim krovovima pokrivenih ražanom slamom, šindrom, klisom ili šticom. To su kuće prizemljuše, prave kule, brvnare i kule na ćelicu. U zimskim staništima i u katunima, ljetnjim čobanskim stanovima u planini, koriste se staje, kolibe i savardaci, jatare, kućare, torovi i torine. Brojni katuni su uglavnom formirani iznad sela u dolovima planinskog masiva (Šljivansko, Borev do, Kaluđerski katun, Dobri do, Ališnica, Veliki i Mali Štuoc, Lokvice, Orin katun, Šibalića katun, Pašina voda i dr.) Na tokovima rijeka služile su vodenice i valjanice (stupe). Vodenice su rađene kao brvnare, a bilo je i zidanih od kamena. Postojale su na Mlinskom potoku, Sušici, Tepačkom potoku, Ograđenici, Bukovici, Komarnici.
